donderdag 6 november 2008

Thema tafel


Midden december moeten wij onze Thema tafel presenteren. Het gaat over Lente.

We hebben nog niet zoveel klaargemaakt ervoor.
Maar hoop dat iedreen het mooi gaat vinden
Koppigheidsfase
Wat is de koppigheidsfase?


Ik vind het nogal moeilijk, als kinderen NEE zeggen.. Bijv. als je vraagt "Kom we gaan opruimen!" En dat ze dan nee zeggen. Ik vind het moeilijk om hier mee om te gaan.


In de leeftijdsfase van anderhalf tot vier jaar vertonen alle kinderen vaak koppig en driftig gedrag. Dit gedrag is volkomen normaal in de ontwikkeling van je kind. Het is een teken van groeiend zelfbesef en van toenemende zelfstandigheid. Je kind begint namelijk te beseffen dat het een eigen persoontje is en zelf kan beslissen over bepaalde dingen. Het beseft dat het macht heeft in bepaalde situaties. Wanneer het weigert te eten, maakt dit mama en papa kwaad en machteloos.

Men noemt dit de "koppigheidsfase" of "peuterpuberteit". In deze periode ontdekt je kind zijn eigen macht en invloed op de omgeving. Hierdoor zal je kind experimenteren met het "nee" zeggen, hoe vriendelijk ook je iets vraagt. Je kind zoekt uit hoe ver het kan gaan met "willen". Het probeert zijn wil zo ver mogelijk door te drijven en botst hierbij op weerstand in zijn omgeving. Dit kunnen de ouders zijn die duidelijke grenzen stellen aan zijn wil, en die bijvoorbeeld verbieden om een snoepje te krijgen in de winkel.

Onze verslag of powerpointprecentatie gaat over koppigheidsfase.
Iedereen moet het verslag tegelijk inleveren, maar de presentaties zijn op een andere dag.
Peuters van nu zijn later zindelijk dan die van zo'n 50 jaar geleden. Recent wetenschappelijk onderzoek heft aangetoond hoe dat komt. Onder andere de opkomst van de wegwerpluiers liggen aan de basis van deze evolutie. Nochtans is er een nieuwe methode om zindelijkheid te trainen


Zindelijk in vijf dagen! Dat belooft de nieuwe methode van Alexandra Vermandel: een luier met plasalarm. Al bij het eerste druppeltje klinkt er een muziekje. "Zo kan het kind leren zijn plas nog even op te houden. Mama of papa, die het muziekje ook hoort, brengt hem dan meteen naar het potje", zegt Alexandra Vermandel, kinesitherapeute en doctoranda aan de faculteit geneeskunde, dienst urologie, van de Universiteit Antwerpen. "Je hoeft een kind dan niet meer op het potje te zetten zonder te weten of het een volle blaas heeft. En telkens als hij op het potje plast, beloon je hem." Op dit moment is de luier nog niet te koop. Hij wordt eerst op een grotere groep kinderen uitgetest voor meer wetenschappelijke zekerheid. Intussen kunt u met een gerust hart de traditionele methodes van potjestraining toepassen. Alexandra Vermandel: "Ook door je kind in zijn blote billen te laten rondlopen of geregeld op het potje te zetten, kan het snel gaan. Als je kind er maar rijp voor is en mama of papa er tijd voor maakt én consequent is. Forceer je kind niet. Zodra het weerstand biedt, lasje beter even een pauze in."

Bron: http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/kinderen/19668-zindelijkheid-bij-peuters-zindelijk-in-vijf-dagen.html

Hoe ik er over denk?
Laatst met een opdracht van natschool, heb ik een artikel gelezen over zindelijkheid van de peuters. Hoe ouders dat willen versnellen en ze daardoor soms zonder in de gaten te hebben ze onderdrukken.
Hierboven lees je ook een artikel die schrijft dat het luier aangeeft wanneer het kind naar de wc moet. Nou als het kind moet en hoort in1 keer muziek zou hij/zij daar wel een beetje van schrikken. "waar komt dat nou vandaan". Het kan zo zijn dat bij sommige kinderen het kan werken en bij anderen niet. Maar het moet allemaal natuurlijk gaan. We moeten de kinderen nooit onder druk zetten, want ze kunnen zelf aangeven wanneer ze er klaar voor zijn om op een potje te zitten.

woensdag 5 november 2008

Hoe te handelen bij kindermishandeling

Als er een kind bont en blauw naar de kdv zou komen.
Denk ik dat ik als eerste met mijn collega's of begeleiders hierover zou hebben.
Natuurlijk zou ik vragen hoe dat is gebeurd, maar telkens als ik zoiets zou vragen en het antwoord zou zijn "ik ben gevallen, ik ben beetje een kluns". Dan zou ik me er wel verder mee erover zitten. Maar ik weet niet of ik wel met de moeder zou praten want straks zeg ik iets verkeerds en heb ik het helmaal verpest, ook al zou het kind mishandeld worden door mij zouden wij dat misschien niet meer weten.

Ik vraag me af, hoe jullie hierop zouden reageren????